? خاورمیانه تا پیش از ۵۷ (۱۹۷۹) تنها جنگ داخلی لبنان را به خود دیده بود، جنگی که به ویرانی این کشور انجامید و بسیاری از انقلابی‌های بعدی آنجا پرورش یافتند تا آماده انجام دادن رسالت خود برای نابودی هرچه بیش‌تر خاورمیانه در سال‌های بعد شوند. هنوز کسی از حزب‌الله و طالبان و داعش چیزی نشنیده بود. همه در فکر پیوند زدن اسلام و سوسیالیسم بودند، اما مادر تاریخ آبستن فرزندی حرامزاده‌تر بود. ترکیب «شریعت‌گرایی» آخوندی با «انقلابی‌نمایی» فاشیستی – کمونیستی و «ولایت مطلقه» فقیه با نظام‌های تمام‌خواه اروپای شرقی و جنوب آسیا هیولایی بی‌دل و مغز آفرید که حتی فاشیسم اروپایی و کمونیسم روسی نیز در سنگدلی و بی‌رحمی و انسان‌ستیزی و عقل‌ستیزی به گردش نمی‌رسیدند. احیاگران تفکر اسلامی وعده حکومت امام علی را می‌دادند اما به جای آن «اسلام روسی» و حکومت «امام علیخوف» را برقرار کردند.
دیدن تصویر این مرد و زن زیبای قفقازی (تصویر بالا) خود نشانی از روزهای قدیم خاورمیانه و آسیای مرکزی دارد. جایی که فکلی‌های غرب‌زده هنوز زنان زیبای پوشیده در لباس سنت داشتند و جنگی و ستیزی میان دین و لباس وجود نداشت. دین برای مردم لباس نبود که در بیرون بپوشند و در خانه از تن بیرون کنند. دین دل بود که همیشه و همه جا با آدم بود و فقط به روی خدا باز بود. کسی به خاطر یک مشت ریش یا چادری بر سر به مقامات دولتی عالیه نمی‌رسید و کسی را به خاطر لباسش از ارتقای شغلی و اجتماعی محروم نمی‌کردند. چه روزگاری بود آن سال‌ها. وای بر ما که قدر آن سال‌ها را ندانستیم. چه جنایت‌ها که به نام انقلاب نکردیم. و هنوز چه پادافرایی که نباید بپردازیم.
راستی چرا حتی در ایران امروز نیز هنوز مردان راحت‌تر می‌توانند لباس غربی بپوشند تا زنان؟
@fallosafahmshk
